Miał takie zarąbiste włosy. Wszystkie się w nim kochały.

Zanim zrobiłam zdjęcie, jeszcze zbiegła po buty, aby na zdjęciu nie być w kapciach.

To była okazja do tego, aby poznać ludzi, z którymi na co dzień pracuję.

Na poczcie jest bezwzględny zakaz robienia zdjęć, trzeba mieć zgodę naczelnika, musiała to zrobić z zaskoczenia.

Wózek był dla bliźniaczek, taki szeroki, jak mały fiat, kupiliśmy go w Warszawie.

Zawsze pytałam, czy chcą ode mnie w zamian jakieś specjalne zdjęcie, jako prezent.

Za każdym z tych portretów stoi spotkanie – 2-3 godziny, herbata, ciasto.

Ta już ma dziś troje dzieci

Wszystkie te osoby mnie karmiły – obiady, ciasta, kanapki.

Tego domu już nie ma