W 1997 roku, po śmierci Zofii Rydet Archiwum zostało przewiezione z mieszkania Artystki w Gliwicach – do Rabki, początkowo do rodzinnego domu Rydetów, następnie do domu Augustyńskich, skąd wraz z przeprowadzającą się rodziną w roku 2000, zostało przewiezione do Krakowa. W latach 2000-2010 Archiwum było otwarte dla wszystkich zainteresowanych. Udostępniano fotografie, dokumenty i wiedzę, współpracując przy powstawaniu artykułów, wydawnictw, prac naukowych, wystaw. W 2011 w odpowiedzi na sugestie środowiska oraz z potrzeby zmiany trybu pracy nad Archiwum na profesjonalny – powstała Fundacja im. Zofii Rydet. Mimo, że Zofia Rydet odeszła, kolekcja nieprzerwanie żyje od 1997 roku.
Bazowym etapem działań Fundacji jest inwentaryzacja i digitalizacja Zbioru, w celu utrwalenia i zachowania dla potomnych tej bezcennej spuścizny artystycznej. Proces ten wymaga wielkiego nakładu pracy i czasu (40 lat pracy Artystki!). Został podzielony na etapy, zgodnie z cyklami twórczymi. Jest to część przygotowawcza do merytorycznego opracowania całości Zbioru, a także kluczowy moment, w którym liczy się świeże spojrzenie i współczesne ujęcie twórczości Rydet.
Na początku działalności bardzo ważnym dla Fundacji wsparciem merytorycznym był Andrzej Różycki – artysta, przyjaciel i twórca wspaniałego filmu o Zofii Rydet. Dzięki niemu powstały wystawy, będące połączeniem twórczości obojga Artystów: Fotoandrzejozofia oraz Nożyczki a Zofia Rydet, projekty ukazujące, że twórczość Rydet jest nadal inspirująca i można ciągle na nią patrzeć od nowa.
W latach 2012-2020 dzięki kolejnym dotacjom Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, przeprowadziliśmy prace inwentaryzacyjne i archiwizacyjne oraz digitalizację wszystkich najważniejszych fotografii Zofii Rydet znajdujących się w naszym archiwum t.j. przeszło 30 tysięcy negatywów.
Od początku istnienia nawiązaliśmy współpracę z wieloma instytucjami i ludźmi kultury w Polsce i za granicą (m.in. Muzeum Śląskie, Fundacja Archeologia Fotografii, Fundacja Sztuk Wizualnych, Czytelnia Sztuki w Gliwicach, , Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Muzeum Fotografii w Krakowie, Galeria Raster, Instytut Adama Mickiewicza, Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Muzeum Sztuki w Łodzi, MOCAK, Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie, Galeria Jeu de Paume w Paryżu, Staatliche Kunstsammlungen Dresden, The Wende Museum in California, Galerii Calvert 22 London, New York Museum Nowy York).
Od początku swojego istnienia Fundacja organizowała i współorganizowała szereg wystaw prac Zofii Rydet oraz innych działań promujących jej twórczość, zarówno w Polsce jak i za je granicami.
Prowadzimy także działalność charytatywną (Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy, Wielkie Serce, Artyści dla Olinka) oraz wspieramy wszelką działalność naukową i wydawniczą.
„(…) Cały szereg osób uważa, że fotografia nie jest ważna. Wobec tego, jak ktoś umiera z fotografików to (…) się wszystko po nich wyrzuca. Zostawia się 4-5 zdjęć, bo się myśli, że to się da na wystawy. A resztę wszystko: filmy, wszystko idzie na śmieci. Dlatego ja bardzo jestem przewrażliwiona. Bardzo bym chciała kogoś uczulić ze swoich, wciąż im mówię: (…) pamiętajcie, że jak ja umrę, to będzie miało wartość. (…) Nie wyrzucajcie tego wszystkiego.” Zofia Rydet w filmie Andrzeja Różyckiego „Nieskończoność dalekich dróg” opowiada o swoim lęku przed przemijaniem, przed śmiercią, a także o obawie, co stanie się z jej pracami, gdy odejdzie „Nie wyrzucajcie tego” mówi – powierzając nam dalsze losy swojej twórczości. Nie wyrzuciliśmy Ciociu… 
