Kwoka na jajkach siedziała u Pabiana. Teraz to nie do pomyślenia, a wtedy się na zimę kwokę brało do domu, aby ciepło miała.

To była okazja do tego, aby poznać ludzi, z którymi na co dzień pracuję.

Postanowiłem, że będę fotografował mieszkańców miejscowości, do której niedawno się przeprowadziłem.

Zrobcie, zróbcie… Aby na pokolenia zostało.

Jest zupełnie inaczej, gdy osoby pozują w mieszkaniach, które są wynajęte, nie są do końca ich przestrzeniami.

We wiaderku woda, kurczę, a teraz krany…

Tak jak wtedy mam stanąć? Ze chrztu wtedy przyszliśmy, z kościoła. Teraz córka ma 32 lata.

Wszystkie te osoby mnie karmiły – obiady, ciasta, kanapki.

Ja dobrze pamiętam tę panią, ona tu u mnie się zatrzymała. Ja nie wiedziałam co ona robi. Kiedyś do kuchni weszła, zapytała czy może zdjęcie zrobić, ja akurat z pracy wróciłam. I takie zdjęcie mam.

Ta pani miała mi tyle do opowiedzenia, że umówiłyśmy się na kolejne spotkanie.