Zastanawiam się co na te moje zdjęcia powiedziałaby Zofia Rydet – czy zaakceptowałaby je dzisiaj w swoim cyklu?

Kiedyś w tej jednej izbie mieszkało siedem osób. Teraz ta pani została sama.

Na moje przyjście, założyła strój krakowski i powitała mnie wierszem.

Tego domu już nie ma

Moi bohaterowie sami wybierali sobie miejsce do zdjęcia – takie, aby czuli się w nim dobrze.

We wiaderku woda, kurczę, a teraz krany…

Bardzo dużo rozmawialiśmy. Ale jak fotografowałem, to milkliśmy, a atmosfera była podniosła.

Poszłam sfotografować sąsiada, u którego nie byłam 25 lat. On mnie kiedyś na ramie roweru wiózł do komunii.

Miał takie zarąbiste włosy. Wszystkie się w nim kochały.

Teraz starsi ludzie często mieszkają ze swoimi dziećmi. Mają tam często tylko pokoik, ale i tak aranżują przestrzeń po swojemu.