Najważniejszy jest czas – ważne, aby dla fotografowanych osób mieć czas, bo to on buduje zaufanie.

Szafa wbudowana w ścianę pomiędzy dwoma izbami – charakterystyczna, dużo osób tak tu miało

Kredens jest rozebrany, bo się rozpadał. To krzesełko się zachowało. Pod śliwką stoi.

Ja prosto od sprzątania i tak mam do zdjęcia? Wtedy nas więcej było.

Wózek był dla bliźniaczek, taki szeroki, jak mały fiat, kupiliśmy go w Warszawie.

Zanim zrobiłam zdjęcie, jeszcze zbiegła po buty, aby na zdjęciu nie być w kapciach.

Z tego, co na tych zdjęciach, nic się nie zachowało, bo była powódź.

Za każdym z tych portretów stoi spotkanie – 2-3 godziny, herbata, ciasto.

Kiedyś w tej jednej izbie mieszkało siedem osób. Teraz ta pani została sama.

Poszłam sfotografować sąsiada, u którego nie byłam 25 lat. On mnie kiedyś na ramie roweru wiózł do komunii.