Dla mnie te spotkania były początkiem mojego własnego, fotograficznego projektu.

Ta kołyska nadal jest u nas w domu.

Nie było łazienek, nikt nie chorował, nie było grypy żołądkowej, w jednej bańce czysta woda, w drugiej brudna.

Najważniejszy jest czas – ważne, aby dla fotografowanych osób mieć czas, bo to on buduje zaufanie.

Szkoda, że nie po góralsku. Jak następnym razem będziecie robić, to się przebierzemy

Mimo, że dobrze znam te osoby, a w ich domach bywałam, to zwróciłam uwagę na takie rzeczy, których nie zauważyłam nigdy wcześniej.

To jest misiek Kuba. Znalazłem go niedawno na strychu.

Miał takie zarąbiste włosy. Wszystkie się w nim kochały.

Pierwszą rzeczą było wspólne oglądanie zdjęć Zofii Rydet. Opowiadałam o tym, jak ona pracowała, co robiła. I to wszystkich przekonywało.

Tego domu już nie ma