Fotografowałam osoby ze spuszczonym wzorkiem – to mnie różni do Zofii Rydet. Chciałam, aby te osoby zachowały to spojrzenie dla siebie.

Wszystkie te osoby mnie karmiły – obiady, ciasta, kanapki.

Komuś się powodziło, taki rowerek!

Z tego, co na tych zdjęciach, nic się nie zachowało, bo była powódź.

O! widać drewniane powały, to było zamiast sufitów. Dom był jeszcze kryty strzechą.

Kwoka na jajkach siedziała u Pabiana. Teraz to nie do pomyślenia, a wtedy się na zimę kwokę brało do domu, aby ciepło miała.

Przyszłam do znajomych, a ostatecznie wylądowałem u osób, których nigdy wcześniej nie spotkałam.

Fotografowanie stało się dla mnie okazją do odnowienia znajomości z osobami, z którymi nie widziałem się od lat.

Ja prosto od sprzątania i tak mam do zdjęcia? Wtedy nas więcej było.

To syćko nasze na tym zdjęciu. I moja babcia siedzi sobie z wnuczkiem swoim, my pewnie w polu byliśmy.