Na poczcie jest bezwzględny zakaz robienia zdjęć, trzeba mieć zgodę naczelnika, musiała to zrobić z zaskoczenia.

Pokazywałem starszym osobom książkę Obecność – bo tam też są sfotografowani starzy ludzie. To ich przekonywało.

Za każdym z tych portretów stoi spotkanie – 2-3 godziny, herbata, ciasto.

Bardzo dużo rozmawialiśmy. Ale jak fotografowałem, to milkliśmy, a atmosfera była podniosła.

Komuś się powodziło, taki rowerek!

W dzisiejszych czasach kto by to widział mieć w chałupie lep na muchy

Na moje przyjście, założyła strój krakowski i powitała mnie wierszem.

Ta kołyska nadal jest u nas w domu.

Wszystkie te osoby mnie karmiły – obiady, ciasta, kanapki.

Jest zupełnie inaczej, gdy osoby pozują w mieszkaniach, które są wynajęte, nie są do końca ich przestrzeniami.