Czułam presję czasu. Że on ucieka, więc powinnam się spieszyć.

Zawsze pytałam, czy chcą ode mnie w zamian jakieś specjalne zdjęcie, jako prezent.

Dzięki tym zdjęciom poznaję nie tylko ludzi, ale też siebie.

Zanim zrobiłam zdjęcie, jeszcze zbiegła po buty, aby na zdjęciu nie być w kapciach.

Wózek był dla bliźniaczek, taki szeroki, jak mały fiat, kupiliśmy go w Warszawie.

We wiaderku woda, kurczę, a teraz krany…

Moi bohaterowie sami wybierali sobie miejsce do zdjęcia – takie, aby czuli się w nim dobrze.

Ja wtedy miałam 7 lat.

Osoby, które fotografowałam pytały „Co mam robić?” – wszystkich prosiłem o położenie dłoni na stole lub kolanach.

Komuś się powodziło, taki rowerek!