Czułam presję czasu. Że on ucieka, więc powinnam się spieszyć.

Jest zupełnie inaczej, gdy osoby pozują w mieszkaniach, które są wynajęte, nie są do końca ich przestrzeniami.

Spodziewałem się, że fotografowanie inspirowane Zapisem socjologicznym, będzie dużo prostsze.

To syćko nasze na tym zdjęciu. I moja babcia siedzi sobie z wnuczkiem swoim, my pewnie w polu byliśmy.

We wiaderku woda, kurczę, a teraz krany…

Umówiłem się z panią, która była najstarsza w miejscowości. Nie zdążyłem – zmarła przed naszym spotkaniem.

Ja prosto od sprzątania i tak mam do zdjęcia? Wtedy nas więcej było.

Z tego, co na tych zdjęciach, nic się nie zachowało, bo była powódź.

Wszystkie te osoby mnie karmiły – obiady, ciasta, kanapki.

Zrobiliśmy zdjęcie, a potem on usiadł i zaczął pokazywać mi swoje rodzinne fotografie. I to było prawdziwe spotkanie.