Szkoda, że nie po góralsku. Jak następnym razem będziecie robić, to się przebierzemy

Fotografowałam osoby ze spuszczonym wzorkiem – to mnie różni do Zofii Rydet. Chciałam, aby te osoby zachowały to spojrzenie dla siebie.

Tego domu już nie ma

Zanim zrobiłam zdjęcie, jeszcze zbiegła po buty, aby na zdjęciu nie być w kapciach.

Kiedyś w tej jednej izbie mieszkało siedem osób. Teraz ta pani została sama.

Teraz starsi ludzie często mieszkają ze swoimi dziećmi. Mają tam często tylko pokoik, ale i tak aranżują przestrzeń po swojemu.

Zrobcie, zróbcie… Aby na pokolenia zostało.

Bardzo dużo rozmawialiśmy. Ale jak fotografowałem, to milkliśmy, a atmosfera była podniosła.

To jest misiek Kuba. Znalazłem go niedawno na strychu.

Za każdym z tych portretów stoi spotkanie – 2-3 godziny, herbata, ciasto.