To była niedziela. Gdy przyszłam, ta pani czekała z rosołem na córkę.

Komuś się powodziło, taki rowerek!

Szkoda, że nie po góralsku. Jak następnym razem będziecie robić, to się przebierzemy

Sądziłem, że ludzie powinni być sztywni, nie ruszać się. Ale w galerii Zofii Rydet zobaczyłem, że fotografowane dzieci się ruszają, rozrabiają – więc nie rezygnowałam z tych kadrów.

Chciałam sfotografować osoby z mojej kamienicy – pukałam chyba z 10 razy, nie udało się. Dzisiaj ludzie nie są tak ufni.

Jest zupełnie inaczej, gdy osoby pozują w mieszkaniach, które są wynajęte, nie są do końca ich przestrzeniami.

Moi bohaterowie sami wybierali sobie miejsce do zdjęcia – takie, aby czuli się w nim dobrze.

W dzisiejszych czasach kto by to widział mieć w chałupie lep na muchy

Pierwszą rzeczą było wspólne oglądanie zdjęć Zofii Rydet. Opowiadałam o tym, jak ona pracowała, co robiła. I to wszystkich przekonywało.

Wszystkie te osoby mnie karmiły – obiady, ciasta, kanapki.