Szkoda, że nie po góralsku. Jak następnym razem będziecie robić, to się przebierzemy

Wszystkie te osoby mnie karmiły – obiady, ciasta, kanapki.

To była niedziela. Gdy przyszłam, ta pani czekała z rosołem na córkę.

To prawdziwa gozdowska chałupa.

Fotografowałam osoby ze spuszczonym wzorkiem – to mnie różni do Zofii Rydet. Chciałam, aby te osoby zachowały to spojrzenie dla siebie.

Kiedyś w tej jednej izbie mieszkało siedem osób. Teraz ta pani została sama.

Tego domu już nie ma

Zofia Rydet pracowała techniką, która w jej czasach była dostępna, tania i prosta. Dzisiaj dostępna, tania i prosta jest fotografia cyfrowa – to jest kontynuacja jej podejścia.

Umówiłem się z panią, która była najstarsza w miejscowości. Nie zdążyłem – zmarła przed naszym spotkaniem.

Na zdjęciu jest moja znajoma, której nie widziałam siedem lat. Ta fotografia była okazją do ponownego spotkania.