Tego domu już nie ma

Sądziłem, że ludzie powinni być sztywni, nie ruszać się. Ale w galerii Zofii Rydet zobaczyłem, że fotografowane dzieci się ruszają, rozrabiają – więc nie rezygnowałam z tych kadrów.

Ujmijcie tak, aby było widać tę starodawną kuchnię. Bo to zaraz takich nie będzie wcale.

We wiaderku woda, kurczę, a teraz krany…

O! widać drewniane powały, to było zamiast sufitów. Dom był jeszcze kryty strzechą.

Zróbcie zdjęcia i z tych obrazków, i z kredensu. Bo zaraz tego nie będzie, młode gospodynie tego nie chcą. Kiedyś były dwa rzędy świątków w każdym domu, teraz ludzie już nie chcą. Zmienia się wszystko. Zróbcie zdjęcia, aby zostało na pokolenia, jak to kiedyś było.

To było dla mnie wyzwanie. Taki pretekst, aby się sprawdzić, aby pokonać nieśmiałość.

Dzięki tym zdjęciom poznaję nie tylko ludzi, ale też siebie.

Ja prosto od sprzątania i tak mam do zdjęcia? Wtedy nas więcej było.

Godzinę czekałam na babcię zanim się przyszykowała.