To syćko nasze na tym zdjęciu. I moja babcia siedzi sobie z wnuczkiem swoim, my pewnie w polu byliśmy.

We wiaderku woda, kurczę, a teraz krany…

Miał takie zarąbiste włosy. Wszystkie się w nim kochały.

W dzisiejszych czasach kto by to widział mieć w chałupie lep na muchy

Z tego, co na tych zdjęciach, nic się nie zachowało, bo była powódź.

Najkrótsze spotkanie trwało godzinę. A zdarzało się, że spędziliśmy razem pół dnia.

Najważniejszy jest czas – ważne, aby dla fotografowanych osób mieć czas, bo to on buduje zaufanie.

Zrobiłam zdjęcie, ale nie chciał się zgodzić na publikację. Pożegnałam się. Potem dogonił mnie samochodem na drodze i powiedział, że zmienia zdanie, bo mi ufa.

O! widać drewniane powały, to było zamiast sufitów. Dom był jeszcze kryty strzechą.

Przyszłam do tej pani, ale zanim zrobiłyśmy zdjęcie, czekałam ponad godzinę – mówiła, że „rychtuje się do fotografii”.