We wiaderku woda, kurczę, a teraz krany…

Kiedyś w tej jednej izbie mieszkało siedem osób. Teraz ta pani została sama.

Mimo, że dobrze znam te osoby, a w ich domach bywałam, to zwróciłam uwagę na takie rzeczy, których nie zauważyłam nigdy wcześniej.

A to przecież nasz dom! I ta stara grusza, i rowery, studnia… I nawet majtki się twoje suszą!

Zrobcie, zróbcie… Aby na pokolenia zostało.

To była niedziela. Gdy przyszłam, ta pani czekała z rosołem na córkę.

Ja prosto od sprzątania i tak mam do zdjęcia? Wtedy nas więcej było.

To prawdziwa gozdowska chałupa.

Czułam presję czasu. Że on ucieka, więc powinnam się spieszyć.

Na zdjęciach zamiast telewizorów, coraz częściej są ekrany komputerów. Pokoiki są małe, a ściany puste.