Kiedyś w tej jednej izbie mieszkało siedem osób. Teraz ta pani została sama.

Wszystkie te osoby mnie karmiły – obiady, ciasta, kanapki.

A to przecież nasz dom! I ta stara grusza, i rowery, studnia… I nawet majtki się twoje suszą!

To była okazja do tego, aby poznać ludzi, z którymi na co dzień pracuję.

Pokazywałem starszym osobom książkę Obecność – bo tam też są sfotografowani starzy ludzie. To ich przekonywało.

Postanowiłem, że będę fotografował mieszkańców miejscowości, do której niedawno się przeprowadziłem.

Miał takie zarąbiste włosy. Wszystkie się w nim kochały.

Jest zupełnie inaczej, gdy osoby pozują w mieszkaniach, które są wynajęte, nie są do końca ich przestrzeniami.

Czułam presję czasu. Że on ucieka, więc powinnam się spieszyć.

Na zdjęciu jest moja znajoma, której nie widziałam siedem lat. Ta fotografia była okazją do ponownego spotkania.