Dzięki temu projektowi zajrzałam do domu, małej chaty, którą często mijam i która zawsze mnie intrygowała.

Za każdym z tych portretów stoi spotkanie – 2-3 godziny, herbata, ciasto.

Przyszłam do znajomych, a ostatecznie wylądowałem u osób, których nigdy wcześniej nie spotkałam.

Ta dziewczyna sama usiadła na łóżku w ten sposób – chciała powtórzyć gest, który zobaczyła na zdjęciu z Zapisu, które jej pokazałem.

Godzinę czekałam na babcię zanim się przyszykowała.

Szkoda, że nie po góralsku. Jak następnym razem będziecie robić, to się przebierzemy

To była okazja do tego, aby poznać ludzi, z którymi na co dzień pracuję.

Dla mnie te spotkania były początkiem mojego własnego, fotograficznego projektu.

W dzisiejszych czasach kto by to widział mieć w chałupie lep na muchy

Kwoka na jajkach siedziała u Pabiana. Teraz to nie do pomyślenia, a wtedy się na zimę kwokę brało do domu, aby ciepło miała.