To jest misiek Kuba. Znalazłem go niedawno na strychu.

Przez cztery tygodnie fotografowania nosiłam przy sobie codziennie wydruki zdjęć z Zapisu, aby pokazywać je moim bohaterom.

Jest zupełnie inaczej, gdy osoby pozują w mieszkaniach, które są wynajęte, nie są do końca ich przestrzeniami.

Na moje przyjście, założyła strój krakowski i powitała mnie wierszem.

Kiedyś w tej jednej izbie mieszkało siedem osób. Teraz ta pani została sama.

Komuś się powodziło, taki rowerek!

To była niedziela. Gdy przyszłam, ta pani czekała z rosołem na córkę.

Szafa wbudowana w ścianę pomiędzy dwoma izbami – charakterystyczna, dużo osób tak tu miało

O! widać drewniane powały, to było zamiast sufitów. Dom był jeszcze kryty strzechą.

Na poczcie jest bezwzględny zakaz robienia zdjęć, trzeba mieć zgodę naczelnika, musiała to zrobić z zaskoczenia.