Osoby, które fotografowałam pytały „Co mam robić?” – wszystkich prosiłem o położenie dłoni na stole lub kolanach.

W dzisiejszych czasach kto by to widział mieć w chałupie lep na muchy

Nie było łazienek, nikt nie chorował, nie było grypy żołądkowej, w jednej bańce czysta woda, w drugiej brudna.

To jest misiek Kuba. Znalazłem go niedawno na strychu.

Szkoda, że nie po góralsku. Jak następnym razem będziecie robić, to się przebierzemy

Bardzo dużo rozmawialiśmy. Ale jak fotografowałem, to milkliśmy, a atmosfera była podniosła.

To była niedziela. Gdy przyszłam, ta pani czekała z rosołem na córkę.

O! widać drewniane powały, to było zamiast sufitów. Dom był jeszcze kryty strzechą.

Kredens jest rozebrany, bo się rozpadał. To krzesełko się zachowało. Pod śliwką stoi.

Najważniejszy jest czas – ważne, aby dla fotografowanych osób mieć czas, bo to on buduje zaufanie.